Անթառամ

adj.

ἁμάραντος, ἁμαράντινος, ἁμίαντος. non marcescens, immarcidus. Որ ոչն թառամի. անթարշամ. միշտ դալար. անեղծ. անարատ. մշտատեւ. անփոփոխ, որ չիթօշնիր՝ չիթոռմիր. սօլմազ.

Լուսաւոր եւ անթառամ է իմաստութիւն։ Անթառամ նահատակութեանցն պատերազմի յաղթեալ։ Յանթառամ ժառանգութիւնն։ Ընդունիջիք զանթառամ փառացն պսակ. (Իմ. ՟Զ. 13։ ՟Ա. Պետ. ՟Ա. 4։ ՟Ե. 4։)

Անթառամ ծաղիկ. (Շար.։)

Զանթառամն եւ զերկնայինն ծաղկեցար ծաղիկ. (Անյաղթ բարձր.։)

Անթառամ զվարդ իմոյ կուսութեան պահելով. (Խոր. հռիփս.։)

Որ անթառամ փառօք պսակէ զսուրբս իւր. (Շար.։)

Անթառամ ասելովն՝ զմիշտ պայծառութիւնն նշանակէ, եւ զնոյնպէս ունելն։ Անթառամն ասելով՝ զնոյնօրինակ ունելն առակէ. (Սարգ.։)

adv.

Առանց թառամելոյ. անեղծութեամբ.

Որք անթառամ պսակեցան յանվախճան յաւիտեանս. (Շար.։)

Անթառամ պայծառանաս. (Մագ. ՟Խ՟Ը։)